De Problemen van de Islam

Lezer Serge commentariëerde in de vorige post dat er verschillende redenen zijn waarom "de gematigde krachten in de Islam het moeilijk hebben" om zich door te drukken - om het even in de termen van die post uit te drukken. Dit is natuurlijk een onderwerp waar je eigenlijk eerst 10 jaar op moet studeren, maar laten we de bloggerij gebruiken om het eens met een bottom-up benadering te proberen. Dus hier mijn pogingen om op Serges ideeën verder te bouwen.

Zijn eerste punt is de quasi-onvoorwaardelijke steun van de VS voor Israel. Dit is een variant op de "het is onze eigen schuld" filosofie. Hoewel ik me daar voor een stuk in kan vinden, wil ik hier een weerwoord suggereren, zoals dat ongeveer door de Israeli's wordt geformuleerd:

Is het de schuld van Israel dat de Islam aan haar grens met Indië boel heeft (Kahmir)?
Is het de schuld van Israel dat de Islam aan haar grens met Rusland boel heeft (Tsjetsjenië)?
Is het de schuld van Israel dat de Islam aan haar grens met Afrika boel heeft (Soedan)?
Is het de schuld van Israel dat, telkens er economische problemen zijn in Indonesië, de Chinese minderheid door de Islamitische meerderheid wordt afgeslacht?
Is het de schuld van Israel als er interne oorlogen uitbreken zoals tussen Iran en Irak?

En de lijst was nog veel langer (de Philippijnen!). Ik biecht op dat ik nog geen antwoord op deze lijst heb kunnen bedenken, maar sta uiteraard open voor alle suggesties. Voorlopig houd ik het er maar bij dat het bepaald niet alléén onze eigen schuld is: het lijkt er op dat het de schuld van héél de rest van de wereld is...

Een tweede punt is olie. Ikzelf denk ook dat de Islam lijdt onder wat bekend staat als de grondstoffenvloek: Afrika en Zuid Amerika weten er alles van. Wanneer samenlevingen één enkele bron van rijkdom kennen wordt het erg gemakkelijk voor de elite om die te monopolizeren, en vervolgens te verstenen tot een profitariaat dat in de eerste plaats zichzelf bedient. En wie hard werkt om de vruchten van een bonanza in eigen zak te steken, werkt natuurlijk niet hard aan welke vooruitgang ook. Dus dit mag ook van mij bovenaan het lijstje.

Dan hebben we het (zogenaamde) "beleid" van Bush. Ik geef toe dat het een hele uitdaging zou vormen om een beleid te bedenken dat nog stommer zou zijn dan dat van Bush. Desondanks blijf ik hopen dat de schade die één man kan aanrichten (nog wel aan een unieke beschaving als het Westen) beperkt is - en dat dat "beleid" bijgevolg een soort uitvlucht zou kunnen zijn, ook een overdrijving van het thema "het is onze eigen schuld". Ik kan het mis hebben, maar ik hoop het.

Het immigratieprobleem lijkt me, zoals Serge al opmerkt, reëel maar minder drukkend in vergelijking met sommige andere.

Eén van die andere is de ongelijkheid van de geslachten. Heel veel economisch onderzoek op het domein "ontwikkeling" suggereert dat, als er één factor is die je moet promoten om een samenleving uit de achterlijkheid te krijgen, het de gelijke behandeling van de geslachten is. Dus ik denk, met Serge, dat dit in het lijstje moet, maar anders dan Serge denk ik dat het veel hoger op het lijstje moet.

Een laatste punt bij Serge is het gebrek aan democratie. Zelf denk ik - en dit is meer een intuïtie en een persoonlijke indruk, niet gebaseerd op veel studie of denkwerk - dat een democratie, of een politiek systeem in het algemeen, veel meer een symptoom, en dus een gevolg, is van dingen als de voorgaande, dan een oorzaak. Maar misschien heb ik dit mis, en moet dit inderdaad ergens tussen "een beetje" en "veel" hoger op het lijstje.

Natuurlijk zijn dit maar wat eerste aanzetten door dilettanten. Maar toch, ik denk dat het principe; het idee een stel factoren op een rijtje te zetten en ze van een relatief gewicht te voorzien, misschien een goed idee is. Tenslotte moest ik even lachen bij Serges besluit: "laten we de Palestijnen hun waardigheid teruggeven". Zoals John le Carré een Israelische officier laat zeggen in The Little Drummer Girl, fijn, briljant idee; en hoe stel je voor dat te doen zonder dat er bommen ontploffen in Tel Aviv?